Melisa İmran TOPKAYA 1065

 Ya arkadaşlar, felsefe dersinde bu 'Tanrı istediği için mi iyi, yoksa iyi olduğu için mi Tanrı istiyor?' sorusu var ya, ben gerçekten bu ayrımı çok anlamsız buluyorum. Neden illa birini seçmek zorundayız ki? Bence cevap, ikisinin de aynı anda doğru olması.

​Şimdi şöyle düşünüyorum: Sonuçta Tanrı, her şeyin en mükemmeli, en saf İyilik'in ta kendisi. Öyle değil mi? E o zaman, O'nun bizden yapmamızı istediği hiçbir şey zaten kötü olamaz. Bu yüzden, bir eylem zaten özünde iyi olduğu için Tanrı'nın onayını alıyor. Bu, iyiliğin keyfi bir karar olmadığını gösteriyor.

​Ama mesele sadece bu da değil. Eğer Tanrı bu iyilikleri bize emretmeseydi, biz insanlar belki de onları o kadar ciddiye almazdık. O'nun buyruğu, o zaten var olan iyiliği alıp, bizim için tartışılmaz bir kural, bir görev haline getiriyor. Yani, hem zaten iyi olduğu için buyruluyor hem de buyrulduğu için bizim için en yüksek ahlaki değer oluyor.

​Bana göre en mantıklısı bu sentez. Ahlakı ne sadece kuru bir mantığa ne de sadece bir emre bağlamak doğru değil. Bu şekilde düşündüğümüzde, hem inancımızın hem de aklımızın söylediği şeyler birleşiyor. Bu cevap, o ikilemin yarattığı tüm kafa karışıklığını resmen bitiriyor!

Melisa İmran Topkaya 1065