Ali Göktan ŞAHİN 1550 - P2

 "Çünkü insan, birey olarak yalnız kendi kişisel hayatını değil, aynı zamanda, bilinçli veya bilinçsiz olarak, kendi çağının ve çağdaşlarının hayatlarını da yaşar..." düşüncesi hakkındaki yorumum

Bu cümleyi okurken bende uyandırdığı duygu şu: İnsan, kendi hayatını yaşadığını sanırken aslında bir çağın içinden geçmez, çağ onun içinden geçer. Mann burada bireyi merkeze koyuyor gibi görünse de, o merkezin sabit olmadığını ima ediyor.

İnsan seçim yaptığını düşünür; neye inanacağını, neye üzüleceğini, neyi normal sayacağını… Ama çoğu zaman bu seçimler ona fark ettirmeden hazır bir zemin üzerinde yapılır. Çağın dili, korkuları, idealleri insanın içine sızar. Kendi sesimiz sandığımız şeyin tonu bile bazen başkalarının, hatta hiç tanımadığımız insanların seslerinden oluşur.

Bu cümlede beni en çok etkileyen nokta “bilinçsiz olarak” vurgusu. Çünkü insan çağını taşırken çoğu zaman bunun farkında değildir. Kendi iç dünyasını özgür ve özgün zanneder, ama o dünya çoktan zamanının izleriyle şekillenmiştir. Bu bir tutsaklık gibi de okunabilir, ama ben bunu daha çok kaçınılmaz bir ortak yazgı olarak görüyorum.

Mann sanki şunu söylüyor: İnsan tek bir hayat yaşamaz; kendi ömrüne, başkalarının umutlarından ve hayal kırıklıklarından ödünç alınmış parçalar da karışır. Biz fark etmesek bile, çağımız bizde konuşur, bizde susar, bizde hastalanır.

Bu yüzden bu cümle bana göre bireyselliği küçültmez; aksine onu daha ağır ve anlamlı kılar. Çünkü insan yalnız kendisinden değil, zamanından da sorumludur.

Ali Göktan Şahin 1550