Eslem nur DUMLU 832 - P2

 Kader var mıdır?

Günümüzde pek çok insan bunu sorgular. Filozoflar da bu konu hakkında baya bir mesai harcamış, herkes kendine göre bir cevap bulmuştur. Ya da bulduğunu sanmıştır. Arada insana bir his gelir. Ben bu hayatı neden yaşıyorum. Bu hayat benim mi? Yoksa ben başkalarının hikayelerinde yan bir rol muyum?  Bazı insanların hayatları bize o kadar ulaşılmaz gelir ki. İnsan kendini bi anda değersiz hisseder. Bense bu konu hakkında hepimizin gerçek anlamıyla var olduğunu düşünüyorum. Bizler insanız. Hepimiz kendi hayatımız için buradayız. Başkalarının kuklaları gibi hissetmemeli, hayatımızı doruklarına kadar yaşamalıyız. Belki de bizi kukla hissettirenler bizler için yaşıyordur.

Kaderin varlığına inanıyorum ama tek bir kaderin değil. Bir sürü kaderimiz vardır. İnsan özgürdür ve bu şıklardan birini seçer. Geleceğimizde ona göre şekillenir. Yani bir insanın birini öldürüp bu benim kaderim demesi kadercilik değil aptallıktır. Sen seçmişsindir ve sonucuna da katlanmak zorundasındır. 

Bazen bir konu açılır dersin ben çocukken bunu yapıyordum sonra oradan biri çıkar bende yapıyordum. Oradan başkaları da katılır ve bi bakarız aslında onu hepimiz birbirimizden gizli aynı anda yapmışızdır. Çünkü biz aynı şeyleri yapmaya, yemeye, hissetmeye hatta ve hatta yaşamaya zorlandık. Çocukken hepimiz aşağı yukarı aynı filmleri seyrettik. Aynı düşünceler işendi beynimize. Ben bunun sebebini bi anda ortaya çıkan ve önlenemeyen sosyal medya olarak görüyorum. Çünkü cebimizdeki bu alet yüzünden hayal gücümüz o kadar geriledi ki eskiden mutlu olabildiğimiz şeylerden mutlu olmamaya başladık bi anda peki neden? Çünkü özellikle biz yani Z kuşağı her şeye erişebildik, evet tamam maddi olarak belki de böyle değildir. Ama her şey elimizin altında. Sonuç ne oldu derseniz: Doyumsuzluk. Artık hiçbir şeyden zevk almayan, başını telefondan kaldırmayan, gökyüzüne bakmayan, yıldızları izleyemeyen bir topluluk olduk. Kimse mutlu değil. Herkes endişeli.  Mutluluk sonuçta değil. Süreçtedir bence. Çünkü başarabilmenin hazzı bir başkadır. Ama bizler o kadar kopyala yapıştır olduk ki. ”A o ayakkabı moda olmuş.” Ya da “Aaa Iphone 19 mı çıkmış hemen alıyım.” Bu kafadayız Ayşe de o termos mu  var bende de olsun. Önü kesilemeyecek bir üretim çılgınlığının içindeyiz.

Pardon? Biz ne yaşıyoruz. Herkes o kadar birbirinin aynısı oldu ki insanların kendi düşünceleri kalmadı. Açıkçası bizim nesil böyleyse ben gelecek nesillerin bir robottan farklı olacağını düşünmüyorum. Robotlar düşünemez ve maalesef bizde öyle oluyoruz. Yani tüm gün elimizden düşürmediğimiz aletler hepimizi aynı hayata mahkum ediyor. Peki şimdi diyeceksiniz ki ya ne boş yaptın devir internet devri, yapay zeka devri biz bundan mahrum mu kalalım. Şimdi dozunda kullanın diye burada zırvalamayacağım. Çünkü irade denen şeyin insanda var olduğunu düşünmüyorum.  İnterneti her türlü kullanmak zorundayız ve ben bunlara karşı da değilim. Ancak bir şeyi moda etmeyi, trend etmeyi bırakmalıyız. Herkes aynı şeyi giyiyor, yiyor hatta kokluyor. Bırakın herkesin düşüncesi kendine kalsın. Herkes birbirinden empoze olarak bir ömür geçiriyor. Düşünceler yok oluyor, günün sonunda gökyüzünde kayan yıldızları kaçırıyoruz kafamızı ekrandan kaldırmayarak .

 Eslem Nur DUMLU 832